Fetch to the Max

Maganda sa isang magulang na maging supportive sa kanyang mga anak. Nakakapagpalakas ng loob ng mga bata kung madalas nyang nakikita na andyan ang kanilang mga magulang para sa kanila. Pero kailan ito useful at kailan ito masama?

Noong June 1, 2009 nagsimula ang pasukan ng mga estudyante ng elementarya. Nautusan ako ng aking ina na ihatid ang akiong bunsong kapatid sa eskwela kahit na ito'y isa o dalawang minutong lakaran lamang ang layo mula sa aming bahay. Di na lang ako kumontra. Inihatid ko nga si Rj at pati isa kong pinsan. Doon ko napansin ang mga napansin ko.

Pagdating pa lang namin sa gate ng paaralan. Dagsa na ang mga magulang na nakaupo doon. Naghuhuntahan tungkol sa mga school requirements, mga section ng kani-kanilang mga section at kung anu-ano pang mga tsismis tungkol sa kanilang mga kabaranggay. Hanggang hapon na sila doon, ganun lang sila hanggang sa matapos ang klase. Bantay lang.

Sa simula akala ko ay okay lamang ito gaya ng mga sinabi sa una na maganda ito sa mga bata. Pero may mga pagkakataong nagiging sobra na din ito.

Oo nga mahalaga na suportahan ang mga anak sa kanilang edukasyon ngunit kung babantayan sila kada minuto, mawawalan sila ng pagkakataong maexplore at madiscover ang mga bagay bagay nang sila lamang. Sosobra ang dependency ng mga bata sa kanilang mga magulang. Baka matutad sila dun kay Daddy' Boy (see Fingerfint Bonanza). Hindi yun maganda scene. Nakakairita yun.

Isa pa. Sa tingin nyo, may naitutulong ito sa kumunidad? Bakit kaya imbis na bantayan nila minu-minuto ang kanilang mga anak ay magfocus sila sa ibang mga bagay tulad ng paghahanap ng matinong trabaho. Di ba? Ewan ko lang ha.

Ang masama pa nito, nagiging ugat ito ng inggitan at yabangan sa pagitan ng mga magulang na gustong nakahihigit ang kanilang mga anak. Ang mga anak tuloy, masyado nang natatali sa mga gawaingdi naman talaga nila gusto kung minsan.

Siguro nga nagiging protective lamang ang mga magulang na ito dahil delikado ang panahon sa ngayon. Pero tandaan natin, tayo anng ga matatanda, tayo ang agdidikta ng kung anong set-up meron sa ating paligid. Tanong: Bakit kaya di ligtas ang paligid ngayon? May nagawa na ba tayo para maibsan ang mga bagay na ito?

Bigyan sana ng konting kalayaan at tiwala ng mga magulang ang kanilang mga anak sa ngayon. Ako binigyan noon ng tiwala. At hindi ko pa naman yon nasisira sa ngayon. Subukan lang sana nila. Sana.

-lencio

Dancing Lessons Anyone?

CHA CHA cha?
Hmm... Notta notta...
Alang Pera.. DamIt!
Hindi kaya... DamIt!
Alang costume... DamIt!

-lencio

KATRINA

Hurricane? Bakit?

Tanda nyo pa ba yung buhawi na sumira sa ilang parte ng Amerika? Yun yon!

Ayan. At least may post na ako about Katrina.(I belong na! yehey!) Delubyo naman talaga di ba? Hmm.. Tama na toh. Masyado nang maraming airtime ang pangalang Katrina. Tama na yon.

-lencio

Fingerprint Bonanza

Kanina lang... nagpunta ako sa Munisipyo para magregister. Yehey! Makakaboto na ko! Yung Iba ring kayang botante excited na sa susunod na Election?

May mga napansin nga akong ilang mga bagay noong pumipila ako at naghihintay ng aking turn sa pagfill-up ng form. Wala lang. Gusto ko lang i-share:


1. The Daddy's Boy

May isang kasing edad ko lang na dumating sa pila mga ilang minuto pagkatapos kong dumating. Yaming ang batang iyon. (damulag na nga eh... sing edad ko eh) Kasama pa nya ang ever-loving Daddy nya. (supportive? ewan. baka tanga lang talaga yung anak nya kaya ganun)

Ang nakakairita (konti lang naman), bossy pa yung daddy nya at basta na lang pumunta sa unahan, not minding the pila you know! Hay naku talaga. Ang nakikita sa matatanda ay gingaya ng bata.

Bitter ba ko? Hmm.. Medyo. Ang bilis nya natapos eh. Nauna kasi. Inabutan pa tuloy ako ng lunchbreak kaya napilitan akong maghintay dun. *sigh*


2. The Pocketbook Craze

Tingin ko maraming freetime mga empleyado ng capitolyo. Marami silang time para matapos yung mga pocketbooks nila. Habang naghihintay ako na magbukas uli yung office ng COMELEC, may nakita akong babae ng bumaba sa basement. Tapos nang magbalik, may dala ng Precious Heart's Romance! At eto pa. Ibinigay niya ito dun sa isang guy na employee... (ang bading na ng tono ko ah... Sh*&!)

Tingin ko may book club sila. "The SPC Capitol's Book Club." Hula ko lang naman. Malay nating para sa bayan yun di ba? Hmm...



3. Ang Ink! Bow.

Pagdating ko pa lang.. napansin ko na sa mga poste ng pinagkakapitaganang gusali ng SPC ang mga tila itm na mga gudlis ng tinta. Ang dami as in! Kahit sa mga pader meron. Nagtataka nga ako eh. Saan kaya galing yun? Later I've found out na dun lang sa particular na part ng building merong ganun. Sa may office ng COMELEC. Hmmm... Pero nadiscover ko rin ang reason kung bakit may ganung everywhere. Yung huling part ng pagrehistro ay kukunan ka dapat ng picture at fingerprint (pag wala ka nun, wala ring kwenta ang pagpila mo). Yun palang mga ink na nasa pader ay mga natira ink sa daliri ng mga nagparehistro. Ipinapahid nila dun sa dinding at poste. Kadiri daw kasi yung ink eh, kaya ipinahid nila kung san-san. Hmm... Kadiri nga kaya yun? Hindi naman ako nandiri nung may ink yung thumbs ko. Siguro nga trip lang nilang magpahid dun. *sigh* Ang Pinoy nga naman.

(wag ka nagpahid din naman ako... di nga lang sa kapitolyo ha... ayoko nang dumagdag eh..baka maging kulay itim na yung buong building pag nagpatuloy pa yun... sa poste ako nagpahid *smiles* Pinoy eh. Sapat bang dahilan yun? Ewan)

Conclusion (actually para formal lang yung ending... wala lang)

Excited na kong bumoto! (nasabi ko na nga kanina eh...) Yung iba kaya? (nasabi ko na din...)

Gusto ko lang idiin nang husto yung point kong iyon. Wala na naman akong ibang relevant points eh... kung relevant mo nga bang maituturing yun. Hmmm... Tama na nga!

-lencio